«Αυτή είναι η μεγαλύτερη μάστιγα απ όλες, εκεί χάνονται τα παιδιά μας»
Την δική του εμπειρία που ευτυχώς είχε αίσιο τέλος μοιράστηκε ο Δημήτρης Μάρκος με τους φίλους του στο instagram στέλνοντας παράλληλα το δικό του ηχηρό μήνυμα ώστε να προφυλάξει όσους μπορεί…
Έχω σοκαριστεί, όπως όλοι μας, από τον ξαφνικό και άδικο χαμό αυτού του τόσο ταλαντούχου παιδιού…
Πριν από 20 χρόνια, στην ίδια οδό, διαφορετική διασταύρωση (Κεραμεικού & Μυλλέρου), λίγα μέτρα δηλαδή από το σημείο που άφησε την τελευταία του πνοή ο Πάνος Νάτσης, παραβίασα ένα stop (που δε φαινόταν γιατί ήταν κρυμμένο πίσω από ένα δέντρο) και συγκρούστηκα σφοδρά με άλλη μηχανή.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό το παρ ολίγο μοιραίο τροχαίο για εμένα και το παλικάρι, ένα γεροδεμένο γυμναστή από το Περιστέρι, καλή του ώρα…
Η μηχανή μου πετάχτηκε 10 μέτρα μακριά, χτύπησε δυνατά πάνω στο πεζοδρόμιο , σχεδόν καταστράφηκε, ενώ εγώ… έμεινα όρθιος (δεν θυμάμαι καν αν έπεσα και σηκώθηκα), δεν έπαθα ούτε γρατζουνιά και τα λευκά ρούχα που φορούσα (ήταν καλοκαίρι) δεν λερώθηκαν καν… Το παλικάρι πονούσε από την πτώση, αλλά δεν έπαθε κάτι σοβαρό…
Άγιο είχαμε παιδιά , Άγιο! Γιατί τα λέω όλα αυτά ; Για πολλούς και σημαντικούς λόγους:
1) Φοράμε κράνος (εμείς δεν φορούσαμε τότε, ούτε εγώ ούτε το παλικάρι… έγκλημα, νομίζαμε προφανώς ότι είμαστε αθάνατοι, αλλά εκεί που δεν το περιμένεις θα συμβεί!!!)
2) Δεν Τρέχουμε ποτέ όταν οδηγούμε μηχανή (μόνο σε πίστες) και … σταματάμε ακόμη και προληπτικά σε επικίνδυνες διασταυρώσεις (ειδικά εκείνες που δεν ξέρουμε) γιατί – κακά τα ψέματα – εμείς, οι δικυκλιστές, είμαστε οι πιο εκτεθειμένοι στον κίνδυνο ειδικά όταν…
3) … Πολλά STOP δεν φαίνονται !! Είναι κρυμμένα πίσω από δέντρα, ακόμη και στο κέντρο της Αθήνας. Και το δικό μου στη Μυλλέρου δεν φαινόταν!
4) Αν μπορούμε να πάμε κάπου με το αυτοκίνητο, αντι για τη μηχανή, ας την αποφύγουμε, ας πάρουμε το ΙΧ ή ένα ταξί, το μετρό, το τραμ, εδώ οι δρόμοι δεν κάνουν ούτε για τους 4 τροχούς, πόσο μάλλον για τους 2.
Άλλο ένα νέο παιδί χάθηκε τόσο άδικα στην άσφαλτο, όχι άλλα θύματα, αυτή είναι η μεγαλύτερη μάστιγα απ όλες, εκεί χάνονται τα παιδιά μας, στους δρόμους…
