Ο Αντίνοος Αλμπάνης μίλησε για την διάγνωσή του με καρκίνο, την προσπάθεια των δικών του ανθρώπων να τον βοηθήσουν και έδωσε συμβουλές μέσα από την δική του εμπειρία σε όσους αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα.
Ο ηθοποιός βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή «Όλα για τη ζωή μας» του Μιχάλη Κεφαλογιάννη και δε δίστασε να μιλήσει ανοιχτά για την εμπειρία του.
«Το τελευταίο πράγμα που σκέφτεσαι είναι το πως θα σταθείς εσύ απέναντι στους άλλους. Έχεις πολύ μεγάλη ανάγκη να γνωρίσουν ξαφνικά, με ένα μαγικό τρόπο πως να σε χειριστούν χωρίς να νιώσεις άβολα ή στριμωγμένα ή να απολογηθείς για κάτι, το οποίο δεν έχεις επιλέξει. Κάθε ασθενής είναι διαφορετική προσωπικότητα με άλλες επιθυμίες, ανάγκες και αντοχές», δήλωσε αρχικά.
Η σκληρή στιγμή της ανακοίνωσης στα οικεία πρόσωπα
Στην συνέχεια, αναφέρθηκε στην δύσκολη στιγμή που χρειάστηκε να το ανακοινώσει στους δικούς του ανθρώπους. «Είναι μια δύσκολη στιγμή, όταν το ανακοινώνεις στα δικά σου πρόσωπα, εγώ προσωπικά την απέφυγα. Δεν το ανακοίνωσα στην οικογένειά μου και στους φίλους μου παρά μετά από ένα μεγάλο διάστημα που ένιωσα ότι ήταν η στιγμή που θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί τους. Αρχίζει ο χρονικός ορίζοντας να στενεύει και να αλλάζει οτιδήποτε είχες δεδομένο εκείνη τη στιγμή. Οι άνθρωποι πρέπει να είναι ψύχραιμοι», είπε.
Όπως εξήγησε, σε τέτοιες περιπτώσεις υπάρχουν μόνο δύο επιλογές. Είτε να παραιτηθείς από την ζωή σου, είτε να συνεχίσεις να ζεις, χωρίς να αλλάξεις τίποτα. «Για ‘μένα το ερώτημα ήταν αν θα αποσυρθώ από την ζωή ή αν θα συνεχίσω να ζω. Αν θα αλλάξω τις συνήθειές μου. Αυτό που έκανα ήταν να τεστάρω τις δυνάμεις μου, να δω μέχρι που αντέχω. Δεν διέκοψα την εργασία μου, ό,τι είχα προγραμματίσει, το έκανα. Με μεγαλύτερη δυσκολία και κόπο και με υποστήριξη από το εργασιακό μου περιβάλλον. Επέλεξα να το κάνω, γιατί το είχα ανάγκη, να μην αποσυρθώ από την ζωή».
Τέλος, μίλησε για όλες εκείνες τις φορές που τον έκαναν να λυγίσει. «Πέρασα από την διαδικασία που νόμιζα ότι είμαι αυτάρκης και ότι μπορώ να διαχειριστώ μόνος μου ό,τι συνέβαινε. Είναι πολλές οι στιγμές που λυγίζεις, το θέμα είναι ο ασθενής να το περνάει όσο πιο ανάλαφρα γίνεται. Δεν πρέπει οι γύρω του να υποδεικνύουν στον ασθενή δικούς τους γιατρούς και μεθόδους», έκλεισε.