«ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, Ο Άνθρωπος Φαινόμενο», Σαράντος Ι. Καργάκος
Τα Παραπολιτικά σας προσφέρουν το κορυφαίο έργο του σπουδαίου ιστορικού, φιλόλογου και δοκιμιογράφου Σαράντου Ι. Καργάκου, «ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, ο Ανθρωπος Φαινόμενο», σε μια πολυτελή τρίτομη έκδοση!
Με πλούσια βιβλιογραφία, με το κριτικό πνεύμα και τον λιτό και ουσιώδη λόγο του αξέχαστου δασκάλου Σαράντου Ι. Καργάκου παρουσιάζεται ολόκληρη η ζωή του Μακεδόνα στρατηλάτη, Μέγα Αλέξανδρου. Αυτό το Σάββατο 20 Νοεμβρίου αποκτήστε τον δεύτερο τόμο που κυκλοφορεί ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ με τα Παραπολιτικά.
ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, Ο Άνθρωπος Φαινόμενο, «ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΟΛΑ» Σαράντος Ι.Καργάκος
Στα κύρια σημεία του δεύτερου τόμου είναι η εκστρατεια στην Ασία: Προετοιμασία – Δυνάμεις – Συνεργάτες. Η Ολυμπιάδα και η δράση της κατά την απουσία του Αλεξάνδρου. Η μεγάλη στιγμή της αναχωρήσεως – Μάχη Γρανικού. Ο Αλέξανδρος στο Γόρδιο. Σχέδιο μάχης Γρανικού – Φωτογραφίες. H μάχη της Ισσού. Η περίπτωση του στρατηγού Χαρίδημου. Οι κινήσεις του Δαρείου. Απώλειες – Συμπεριφορά του Αλεξάνδρου – Κρίσεις για το ήθος του. Φοινίκη – Αίγυπτος. Τα μετά τη μάχη – Αλληλογραφία Δαρείου και Αλεξάνδρου. Γαυγάμηλα – Κατάλυση περσικού κράτους. Εκδίωξη των Περσών από το Αιγαίο. Επάνοδος στην Ασία – Διάβαση του Ευφράτη. Η μάχη των Γαυγαμήλων (31 Οκτωβρίου 331 π.Χ.). Η κατάληψη των μεγάλων πρωτευουσών. Περσέπολη – Εκβάτανα. Η συντριβὴ των Ουξίων. Η ροπή προς την πολυτέλεια. Καταδίωξη Δαρείου – Βήσσου. Η δίκη και αμφισβήτηση της ελληνικότητας της μακεδονικής γλώσσας. Διάβαση του Ώξου – Μια ελληνική «αποικία». Σύλληψη και θανάτωση του Βήσσου. Το οικτρό τέλος του Σπιταμένη. Η Σογδιανὴ πέτρα, οι «πτηνοὶ στρατιώται» και η Ρωξάνη.
Ο Σαράντος Ι. Καργάκος αναφέρει μεταξύ άλλων στον πρόλογο της έκδοσης:
«Αφότου σχηματίσθηκε το νεώτερο ελληνικό κράτος, ήσαν πολλοί αυτοί που ασχολήθηκαν με τη ζωή και τη δράση του νεαρού στρατηλάτη, είτε αυτοί ήσαν επίσημοι είτε ερασιτέχνες ιστορικοί. Δυστυχώς, η βιβλιογραφία αυτή αγνοείται στο εξωτερικό.
Τώρα αγνοείται και στο εσωτερικό από τους νεώτερους ιστορικούς και έτσι το ελληνικό αναγνωστικό κοινό εξακολουθεί να τροφοδοτείται με ξένα περί Αλεξάνδρου “σκευάσματα”, γραμμένα από ιστορικούς που πλέον αδυνατούν να διαβάσουν τις αρχαίες πηγές από το πρωτότυπο, που αγνοούν παντελώς την ελληνική βιβλιογραφία, και μάλιστα κατά τρόπο σκανδαλώδη -που οφείλεται σε ολική ή μερική έλλειψη ελληνομάθειας.
Και έτσι πράγματα, που περί Φιλίππου ή Αλεξάνδρου έχουν γραφεί προ εκατό ετών από Έλληνες ιστορικούς, θεωρούνται “ανακαλύψεις”, όταν γράφονται από ξένους ιστορικούς. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του βιβλίου του Ίαν Γουόρθιγκτον (Ian Worthington) “Philip II of Macedonia” (Yale University Press, 2008 σ. 303). Το βιβλίο αυτό με αξονική “πρόταση” τη φράση του Θεοπόμπου, ότι ο Φίλιππος ήταν ο μεγαλύτερος βασιλιάς που ανέδειξε η Ευρώπη, παραθέτει απόψεις που έχουν γραφεί από δεκάδες Έλληνες ιστορικούς, επιφανείς και αφανείς, αλλά που ποτέ το έργο τους δεν αξιώθηκε να μεταφραστεί και να εκδοθεί στο εξωτερικό.
Στο κάτω-κάτω της γραφής εμείς οι Έλληνες ιστορικοί ξέρουμε -τουλάχιστον οι παλαιότεροι- να διαβάζουμε απ’ ευθείας τους αρχαίους από το πρωτότυπο -και όχι από παραποιημένες μεταφράσεις-, ξέρουμε ακόμη, λόγω γλωσσομάθειας, να παραπέμπουμε και στους σπουδαιότερους ξένους ιστορικούς, σύγχρονους και παλαιούς, ενώ οι “σπουδαίοι” αυτοί -παρ’ ότι ασχολούνται με θέματα ελληνικής ιστορίας- αγνοούν προκλητικά και υπεροπτικά το δικό μας έργο, κι έτσι στην καλύτερη περίπτωση επαναλαμβάνουν όσα έχουν λεχθεί -και λέγονται- από Έλληνες ιστορικούς και στη χειρότερη περίπτωση υποπίπτουν σε τέτοια λάθη ιστορικά για τα οποία θα ντρεπόταν παλαιότερα ένας απόφοιτος ελληνικού Λυκείου.
Για το λόγο αυτό στην παρούσα συγγραφή τον πρώτο λόγο θα έχουν οι αρχαίοι συγγραφείς, όσοι έγραψαν κι ένα “τί” περί Αλεξάνδρου και όχι με απλές παραπομπές αλλά με ατόφυες περικοπές που θα συνοδεύονται από πιστή φιλολογική μετάφραση, για να λείπουν οι παρανοήσεις. Τον δεύτερο λόγο θα έχουν οι Έλληνες ιστορικοί, κι αυτό όχι από σωβινισμό, που είναι κάτι ξένο προς το χαρακτήρα του γράφοντος, αλλ’ από αίσθημα δικαιοσύνης. Είναι οι μεγάλοι αγνοημένοι. Και φυσικά, τον τρίτο -αλλά όχι και τον τελευταίο- θα έχουν οι ξένοι ιστορικοί. Τον τελευταίο λόγο θα τον έχουμε εμείς που έχουμε την ευθύνη της παρούσας συγγραφής. Όπως σε όλα τα έργα μας, μοχθήσαμε και σ’αυτό, για να προσφέρουμε στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό ένα έργο ευθύνης».
Βιογραφικό του συγγραφέα:
Ο Σαράντος Ι. Καργάκος (1937-2019) γεννήθηκε στο Γύθειο το 1937. Στη διάρκεια του Εμφυλίου εγκαθίσταται στην Αθήνα. Σπούδασε κλασική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Πρωταγωνίστησε στο αμφισβητικό κίνημα των ετών 1961-1967 και υπήρξε ο εισηγητής του 15% για την παιδεία. Εργάσθηκε επί τριάντα πέντε έτη στα μεγαλύτερα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια των Αθηνών και στους μεγαλύτερους φροντιστηριακούς οργανισμούς, στους οποίους πάντα υπήρξε ιδρυτικό μέλος. Συνεργάσθηκε με τα περιοδικά Οικονομικός Ταχυδρόμος, Κοινωνικές Τομές, Ιχνευτής. Ελλοπία, Άρδην, Ευθύνη και 4 Τροχοί. Επί τετραετία (1997-2001) ήταν αρθρογράφος, επιφυλλιδογράφος και κριτικός των εφημερίδων Ελεύθερος Τύπος και Τύπος της Κυριακής. Έγραψε πάνω από εξήντα βιβλία. Έφυγε από τη ζωή στις 13 Ιανουαρίου 2019, σε ηλικία 82 ετών.
