Η Φώφη Γεννηματά, 56 ετών, «έφυγε» χθες (Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καρκίνου του Μαστού, τι… ειρωνεία) στις 12.04 στον «Ευαγγελισμό», καθώς η κλινική της εικόνα είχε παρουσιάσει ραγδαία επιδείνωση από την Παρασκευή το βράδυ.
Ήταν αποφασισμένη να δώσει μια ακόμη μάχη με την ασθένεια που βασανίζει εκατομμύρια άτομα σε όλο τον πλανήτη, αλλά…
Από την πρώτη στιγμή στο πλευρό της, στο 10ο όροφο του «Ευαγγελισμού» βρέθηκαν οι δικοί της άνθρωποι, η οικογένειά της, ο σύζυγός της, Ανδρέας Τσούνης, η αδελφή της Μαίρη, ο Κώστας Γείτονας και τα τρία της παιδιά της, η Αιμιλία, ο Γιώργος και η Κατερίνα, που ήλπιζαν σε ένα θαύμα.
Oι γνωματεύσεις των γιατρών, πάντως, δεν άφηναν περιθώρια αισιοδοξίας.
Άλλωστε, όπως τους έλεγε, τον ξέρει τον καρκίνο. Είχε χάσει νέους τους δύο γονείς της, τον Γιώργο Γεννηματά και τη σύζυγό του Κάκια, ήρθε αντιμέτωπη με τον καρκίνο στη συνέχεια και η ίδια, αλλά και η αδελφή της, η Μαίρη. Μόλις είχε γεννήσει τη μικρότερη κόρη της, την Κατερίνα -ήταν τότε υπερνομάρχης Αττικής- και αντιμετώπισε με δύναμη από την
πρώτη στιγμή τον καρκίνο.
Έδωσε την πρώτη μάχη. Μπήκε στα βαθιά της πολιτικής, εκλέχτηκε αρχηγός του ΠΑΣΟΚ το 2015, δημιούργησε τη Δημοκρατική Συμπαράταξη και έκανε τα επόμενα βήματα ενοποίησης της Κεντροαριστεράς με τη γέννηση του Κινήματος Αλλαγής. Ετοιμαζόταν για μια ακόμη σκληρή πολιτική αναμέτρηση διεκδικώντας την επανεκλογή της στην ηγεσία του
Κινήματος Αλλαγής στις 5 και 12 Δεκέμβρη.
Και τίποτε δεν έδειχνε να μπορούσε να τη σταματήσει, μέχρι που την Τρίτη 12 Οκτωβρίου έγινε γνωστή η εισαγωγή της στον «Ευαγγελισμό».
«Η Πρόεδρος του ΚΙΝ.ΑΛ., εισήχθη εκτάκτως εχθές το βράδυ με συμπτώματα ατελούς ειλεού. Μετά από εκτενείς εξετάσεις διαπιστώθηκε ότι η κατάσταση οφείλεται σε υποτροπή της βασικής της νόσου» έλεγε η ανακοίνωση του νοσοκομείου και το μυαλό όλων πήγε στον καρκίνο που «κοιμόταν» όλα αυτά τα χρόνια.
Εκείνη δεν κρύφτηκε, όπως δεν είχε κάνει χρόνια τώρα.
Η πρώτη γυναίκα πρόεδρος κοινοβουλευτικής ομάδας είχε βγει μπροστά, είχε μιλήσει δημοσίως για τον καρκίνο και τις διαρκείς ανατροπές εξαιτίας του από τα νεανικά της χρόνια.
Μέσα σε επτά μήνες έχασε και τους δύο της γονείς από καρκίνο σε μικρή ηλικία. Στα 55 του ο πατέρας της και στα 54 της η μητέρα της.
«Από τότε έχω μάθει να ζω την κάθε στιγμή, να χαίρομαι την οικογένειά μου, τους φίλους μου, να μη φοβάμαι να εκφράσω τα συναισθήματά μου και να δίνω ταυτόχρονα μάχες», έλεγε
συχνά στους φίλους της και στους συντρόφους της στο κόμμα.
«Το 1984, όταν αρρώστησε η μητέρα μου, πολύ δύσκολα μπορούσε να πει κανείς τη λέξη καρκίνος. Είχε καρκίνο στο μαστό. Ήταν ένα στίγμα για όλη την οικογένεια. Ένας από τους λόγους που επέλεξα να μιλήσω στη συνέχεια εγώ ήταν γιατί έπρεπε αυτό το πράγμα να το σπάσουμε. Δεν τελειώνει η ζωή.
Δεν σταματάς να είσαι γυναίκα και πρέπει να συνεχίσεις να ζεις. Η μητέρα μου είχε μια δίψα για τη ζωή που μας τη μετέδωσε. Χόρευε μέχρι την τελευταία στιγμή ακόμα και όταν
της ήταν πολύ δύσκολο. Κανένας όμως δεν καταλάβαινε πόσο
δύσκολο της ήταν».
Η μάχη της μητέρας της με τον καρκίνο κράτησε δέκα χρόνια, ενώ του πατέρα της δύο.
Τον Ιούνιο του 2008, έμελλε η ίδια η Φώφη Γεννηματά στα 44 της, στην ίδια ηλικία με τη μητέρα της, να έλθει αντιμέτωπη ακριβώς με την ίδια ασθένεια.
Είχε έρθει η ώρα για τη δική της μάχη. Μόλις οι τακτικές εξετάσεις που έκανε λόγω κληρονομικού ιστορικού έδειξαν καρκίνο στο δεξιό μαστό, υποβλήθηκε σε επιτυχή χειρουργική επέμβαση στο Νοσοκομείο «Ερρίκος Ντυνάν». Αμέσως μετά ταξίδεψε στη Νέα Υόρκη και εισήχθη στο Νοσοκομείο Μεμόριαλ για να ακολουθήσει την κατάλληλη θεραπευτική αγωγή. Δεν ήταν άλλωστε η πρώτη φορά που έμπαινε στο Μεμόριαλ. Το είχε κάνει και στο παρελθόν, με την περιπέτεια της υγείας του πατέρα της. Στη διάρκεια του αγώνα της κατά του καρκίνου, η Φώφη κατάφερε να συγκινήσει το πανελλήνιο δημοσιοποιώντας το πρόβλημα της υγείας της.
«Είναι εξαιρετικά δύσκολο να σκέφτεσαι ότι τα παιδιά σου μπορεί να μεγαλώσουν χωρίς εσένα. Ότι η μικρή σου κόρη μπορεί να μη θυμάται καν πώς είσαι. Να μη θυμάται τη μορφή
σου, τη φωνή σου, το χάδι σου. Τουλάχιστον εγώ με την αδερφή μου ήμασταν πολύ μεγαλύτερες όταν χάσαμε τους γονείς μας. Προλάβαμε να ζήσουμε έστω αυτό το σύντομο διάστημα μαζί τους. Με έπιανε τρόμος στη λογική ότι τα παιδιά μου, που με τόσο κόπο απέκτησα, θα τα άφηνα ξαφνικά μόνα τους» είχε πει σε συνέντευξή της ένα χρόνο πριν.
Η Φωτεινή Γεννηματά, όπως ήταν το όνομά της, γεννήθηκεστις 17 Νοεμβρίου 1964. Σκορπιός στο ζώδιο!
Είχε χρηματίσει υπερνομάρχης Αθηνών-Πειραιώς κατά το διάστημα
2003-07, υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης το 2009-10 στην κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου, αναπληρώτρια υπουργός Εθνικής Άμυνας το 2013-15 στην κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ του Αντώνη Σαμαρά.
Φοίτησε στα Εκπαιδευτήρια Κωστέα Γείτονα και στη συνέχεια
σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών απ’
όπου αποφοίτησε το 1987, ενώ το 1986, πριν αποφοιτήσει από
το πανεπιστήμιο, διορίστηκε υπάλληλος στην Εθνική Τράπεζα. Σε ηλικία 51 ετών ήταν ήδη πρόωρα συνταξιούχος τραπεζικός υπάλληλος, κάτι για το οποίο είχε δεχτεί κριτική. Η σύνταξη ήταν σε αναστολή όσο είχε την ιδιότητα της βουλευτή.
Οι δύο γάμοι και τα τρία παιδιά
Είχε παντρευτεί δύο φορές και είχε τρία παιδιά. Πρώτος σύζυγός της ήταν ο Αλέξανδρος Ντέκας, η εταιρεία του οποίου το 1994 ανέλαβε από την Κτηματολόγιο Α.Ε. να υλοποιήσει το για πρώτη φορά συντασσόμενο ελληνικό Κτηματολόγιο.
Παντρεύτηκαν όταν η Φώφη ήταν 22 ετών και απέκτησαν μαζί μία κόρη, την Αιμιλία, 24 χρόνων σήμερα. Ο δεύτερος σύζυγός της είναι ο Ανδρέας Τσούνης, τον οποίο παντρεύτηκε το
2003 και απέκτησαν ένα γιο, τον Γιώργο, 17 χρόνων σήμερα, και μία κόρη, την Κατερίνα, 15 χρόνων. Ο Τσούνης είναι οδοντίατρος και εργαζόταν στο Νοσοκομείο του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού «Ερρίκος Ντυνάν», από το οποίο παραιτήθηκε το 2014, τη χρονιά που αυτό πέρασε στα χέρια της Τράπεζας
Πειραιώς.
Όπως είχε εξομολογηθεί η ίδια, στα 22 της χρόνια έμαθε από τους γιατρούς ότι έχει πολύ λίγες πιθανότητες να αποκτήσει παιδιά. Ωστόσο, δεν το έβαλε κάτω και μετά από10 χρόνια προσπάθειας κατάφερε να γίνει μητέρα λέγοντας:
«Προσπαθούσα δέκα χρόνια να μείνω έγκυος. Με πολλές αποτυχίες και αναποδιές. Αλλά πάντα στη ζωή αυτό που μετράει
είναι το αποτέλεσμα. Σήμερα έχω τρία παιδιά και χαίρομαι που ήρθαν έτσι τα πράγματα. Δυστυχώς, οι γονείς μου δεν
πρόλαβαν να τα γνωρίσουν. Έφυγαν και με αυτόν τον καημό».
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα On time