Σε κρίσιμη περίοδο για την πορεία του ελληνικού Τύπου, το θεσμικό όργανο που δήθεν (θέλει να λέει) εκπροσωπεί τους εκδότες, φαντάζει εκτός από αδύναμο και παντελώς ανυπόληπτο όταν επιχειρεί να διεκδικήσει για τον κλάδο.
Απολύτως λογικό και η στήλη το έχει αναδείξει από την πρώτη στιγμή, επισημαίνοντας ότι η μη συμμετοχή των ισχυρών του Τύπου (“Βήμα”, “Νέα”, “Καθημερινή”, “Πρώτο Θέμα”) καθιστά εκ των πραγμάτων αδύναμη την Ένωση. Και αυτό έχει φανεί το τελευταίο χρονικό διάστημα, που παρά τις δεκάδες επιστολές και τις ακόμη περισσότερες συναντήσεις των κυρίων Χατζηνικολάου-Φιλιππάκη, δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα, ούτε από την προηγούμενη(σ.σ όταν οι δύο εκδότες ήταν κοντά σε αρκετούς υπουργούς) ούτε από τη σημερινή κυβέρνηση.
Επί της ουσίας μιλάμε για μια Ένωση που ετεροχρονισμένα υιοθετεί ως ανακοινώσεις τα άρθρα του εκδότη της “Δημοκρατίας”, Ιωάννη Φιλιππάκη, ενός ανθρώπου που φιλοδοξεί να εκπροσωπήσει το όλον, την ίδια στιγμή που βρίσκεται σε απόλυτη σύγκρουση με τους περισσότερους εκδότες.
Το βασικότερο πρόβλημα, της ανύπαρκτης Ένωσης Ιδιοκτητών, έχει να κάνει με το γεγονός ότι δεν μετέχει κανείς από τους μεγάλους του χώρου. Ακόμης και ο πρόεδρος της Ένωσης εκδότης της “Real News”, Νίκος Χατζηνικολάου, μετέχει ως εκπρόσωπος της εφημερίδας “Espresso” του κ. Φιλιππάκη.
Όμως σε αυτή τη φάση, ελάχιστη σημασία έχουν όλα αυτά, μπροστά στα πολλά και σωρευμένα ζητήματα που αντιμετωπίζει συνολικά ο κλάδος των εφημερίδων.
Αντί, λοιπόν, να ασχολούνται με τα σχόλια των είκοσι και τριάντα λέξεων, οι έχοντες τα ηνία της Ένωσης θα έπρεπε να έχουν δώσει λύσεις για να κρατηθεί ζωντανός ο κλάδος. Εκτός κι αν υπάρχει έστω και ένας που να υιοθετεί σοβαρά τις προτάσεις που διατυπώθηκαν από τον εκδότη της “Δημοκρατίας” για επιδότηση του χαρτιού, της εκτύπωσης και διάφορα άλλα.
Επειδή χρειάζεται σοβαρότητα, καλό θα ήταν οι συγκεκριμένοι εκδότες να προτείνουν και κάτι σοβαρό, γιατί, διαφορετικά, το μόνο που θα καταφέρουν είναι απλώς να κυκλοφορούν με τη σφραγίδα και τις κάρτες της Ενώσεως.