Αποτεελεί, κοινό μυστικό στην πιάτσα ότι η εκδοτική επιχείρηση του μεγαλοεκδότη Ιωάννη Φιλιππάκη βρίσκεται σε εξαιρετικά δυσχερή θέση.
Οι υπέρογκες οφειλές σε ασφαλιστικά ταμεία, Εφορία, αλλά και στους εργαζομένους έχουν προκαλέσει επιχειρηματική αστάθεια στον διαχρονικά υπερήφανο εκδότη της «Δημοκρατίας».
Και είναι λογικό, αφού επί χρόνια ονειρευόταν να καταλάβει μια θέση στο πάνθεον των εκδοτών και να διαδραματίζει ρόλο εξυγιαντή του χώρου των media. Η κρίση που έπληξε τον χώρο φαίνεται ότι έχει
επηρεάσει καταλυτικά και την επιχείρηση του κ. Φιλιππάκη, ο οποίος εσχάτως, εκτός από το αίτημα της
υπαγωγής στον εξωδικαστικό συμβιβασμό, επιδιώκει-και είναι λογικό- να βρει συμμαχίες που θα του επιτρέψουν να συνεχίσει απρόσκοπτα και χωρίς αναταράξεις την εκδοτική
του δραστηριότητα.
Ωστόσο, όσοι γνωρίζουν τη σκληρή πραγματικότητα των αριθμών εκτιμούν ότι για πρώτη φορά δεν είναι και
πολύ εύκολο να βγει στο ξέφωτο ο κ. Φιλιππάκης. Απεναντίας, δεν είναι λίγοι εκείνοι που επισημαίνουν ότι η
επιμονή στην έκδοση τεσσάρων ημερήσιων εφημερίδων μπορεί να δημιουργήσει συνολικό πρόβλημα στην επιχείρηση του μεγαλοεκδότη.
Ανεξάρτητα, όμως, από τις εξελίξεις σε όλα τα πεδία που δρα ο κ. Φιλιππάκης, εντύπωση και ποικίλα σχόλια έχει προκαλέσει το άρθρο που φέρει την υπογραφή του πρώην τηλεαστέρα, Μανώλη Κοττάκη, το οποίο φιλοξενήθηκε στις σελίδες της έγκριτης «Δημοκρατίας».
Πρόκειται για ένα κείμενο που υμνεί το μεγαλείο του Ιβάν Σαββίδη ενός επιχειρηματία που εκτός των άλλων τρέφει απεριόριστη εκτίμηση (όπως συμβαίνει με τους Φιλιππάκη και Κοττάκη) στο πρόσωπο του Κώστα Καραμανλή. Φυσικά, οι πιο υποψιασμένοι, που γνωρίζουν από πρώτο χέρι και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο εκδότης της «Δημοκρατίας», εξέλαβαν το άρθρο Κοττάκη και ως άνοιγμα της πλευράς Φιλιππάκη προς
τον Ρωσοπόντιο επιχειρηματία.
Συγκεκριμένα, όπως έλεγαν, «το τελευταίο αποκούμπι για να σωθεί ο όμιλος Φιλιππάκη είναι ο Ιβάν Σαββίδης».
Βεβαίως, τα χρέη, αλλά και η πτώση του κλάδου των εκδόσεων είναι αποθαρρυντικά στοιχεία για τον
μεγαλομέτοχο του ΠΑΟΚ.
Ομως, κανείς δεν παραβλέπει ότι το άρθρο γράφτηκε σε μια φάση απόλυτης σύγκρουσης του Ιβάν με τον
Βαγγέλη Μαρινάκη.