Πριν από δεκαπέντε χρόνια σήμερα, το Netflix μπήκε στο χρηματιστήριο. Αλλά το πώς οι συνιδρυτές του είχαν την ιδέα για την επαναστατική υπηρεσία ψυχαγωγίας δεν έχει ακόμη διευκρινιστεί.
Αρχικά, ο διευθύνων σύμβουλος Ριντ Χέιστινγκς δήλωσε στους New York Times ότι του ήρθε η ιδέα για το Netflix αφού η αλυσίδα βίντεοκλαμπ Blockbuster τον χρέωσε 40 δολάρια επειδή είχε καθυστερήσει να επιστρέψει την βιντεοκασέτα της ταινίας «Apollo 13».
«Η κασέτα είχε παραπέσει. Ήταν δικό μου το λάθος» θα πει.
Το πρόβλημά του, όμως, ήταν ότι δεν ήθελε να αντιμετωπίσει τη σύζυγό του εάν της ομολογούσε ότι αυτή η ασήμαντη αμέλειά του τους είχε στοιχίσει 40 δολάρια.
«Δεν ήθελα να το πω στη γυναίκα μου. Αργότερα, καθώς πήγαινα στο γυμναστήριο, συνειδητοποίησα ότι εκεί ακολουθούσαν ένα πολύ καλύτερο επιχειρηματικό μοντέλο. Μπορούσες να πληρώσεις 30 ή 40 δολάρια τον μήνα και να γυμνάζεσαι όσο λίγο ή όσο πολύ ήθελες».
Αυτή η ιδέα αποτέλεσε τη βάση για το Netflix, το οποίο ο Χέιστινγκς ίδρυσε μαζί με τον επιχειρηματία Μαρκ Ράντολφ στις 29 Αυγούστου του 1997.
Βέβαια, ο συνιδρυτής Μαρκ Ράντολφ, ο οποίος έφυγε από την εταιρεία το 2002, δήλωσε ότι η ιστορία του Ριντ ήταν μια «βολική μυθοπλασία» για να εξηγήσει γιατί η εταιρεία ήταν καλύτερη από τους ανταγωνιστές της, σύμφωνα με το CNET.
Αντίθετα, ο Ράντολφ ισχυρίζεται ότι η εταιρεία ξεκίνησε όταν ο ίδιος και ο Χέιστινγκς αποφάσισαν ότι ήθελαν να δημιουργήσουν «το Amazon.com ενός συγκεκριμένου είδους» το 1997, ανέφερε η Washington Post. Αποφάσισαν να πουλήσουν DVD επειδή οι πελάτες ήταν πρόθυμοι να τα αγοράσουν online και ήταν αρκετά εύκολο για να τα ταχυδρομήσουν. Αρχικά ταχυδρόμησαν ένα CD για να δουν αν θα αντέξει. Όταν έφτασε ολόκληρο στον παραλήπτη, αποφάσισαν να ξεκινήσουν το Netflix.
Η ιστορία του Χέιστινγκς έχει αλλάξει μερικές φορές. Στο Mobile World Congress στη Βαρκελώνη, είπε ότι η ιδέα προήλθε από ένα μαθηματικό πρόβλημα σχετικά με το εύρος ζώνης ενός στέισον βάγκον που μεταφέρει ταινίες. Για να λυθεί το πρόβλημα, ένα άτομο θα έπρεπε να υπολογίσει πόσες ταινίες θα μπορούσαν να χωρέσουν στο εσωτερικό του οχήματος, πόσα δεδομένα θα μπορούσαν να χωρέσουν οι ταινίες και πόσο γρήγορα το αυτοκίνητο θα μπορούσε να φτάσει σε έναν συγκεκριμένο προορισμό.
Photo: Wikimedia Commons
Αυτό οδήγησε τον Χέιστινγκς να σκεφτεί πόσα δεδομένα θα μπορούσε να χωρέσει ένα DVD και πόσο γρήγορα θα μπορούσαν να διαδοθούν αυτές τις πληροφορίες μέσω του ταχυδρομείου, είπε. Τελικά, σκέφτηκε ότι το διαδίκτυο θα καθιστούσε δυνατή την ακόμη ταχύτερη παράδοση των πραγμάτων.
Ο Χέιστινγκς πάντα εξυμνούσε το διαδίκτυο. Σε ένα άρθρο του για το Inc. το 2005, δήλωσε ότι η εταιρεία προετοιμάζεται για ένα μέλλον βασισμένο στο διαδίκτυο, αν και είπε επίσης ότι πίστευε ότι το Netflix είχε τουλάχιστον μια δεκαετία ακόμα για να κυριαρχήσει στα DVD. Η εταιρεία εισήγαγε περιεχόμενο streaming το 2007, μόλις δύο χρόνια μετά τη δημοσίευση του άρθρου.
«Οι ταινίες μέσω του διαδικτύου έρχονται και κάποια στιγμή θα γίνουν μεγάλη επιχείρηση», δήλωσε τότε στο Inc. «Αρχίσαμε να επενδύουμε το 1% με 2% των εσόδων κάθε χρόνο στο downloading και νομίζω ότι είναι τρομερά συναρπαστικό γιατί θα μειώσει ριζικά το κόστος αποστολής μας. Θέλουμε να είμαστε έτοιμοι όταν συμβεί το video-on-demand. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η εταιρεία ονομάζεται Netflix και όχι DVD-by-Mail».
Και στο ίδιο άρθρο του Inc., ο Χέστινγκς παραδέχεται ότι δεν υπάρχει καμία φανταχτερή ιστορία από πίσω.
«Το Netflix ήταν αρχικά μια απλή υπηρεσία ενοικίασης, αλλά το συνδρομητικό μοντέλο ήταν μια από τις λίγες ιδέες που είχαμε – οπότε δεν υπήρξε κάποια “αχά στιγμή!» είπε.
