“Υπάρχουν τόσοι υγιείς άνθρωποι εκεί έξω που θέλουν να υιοθετήσουν ένα παιδάκι και δεν τους δίνεται η ευκαιρία. Ας πάμε κάποια βήματα μπροστά επιτέλους σαν κοινωνία” εξομολογείται, μέσα σε όλα, ο Ιωάννης Αθανασόπουλος.
Μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης παραχώρησε ο Ιωάννης Αθανασόπουλος στο περιοδικό ΕΓΩ και τον δημοσιογράφο Θάνο Ξάνθο. Μεταξύ άλλων, ο ηθοποιός που γνωρίσαμε μέσα από την σειρά «Άγριες Μέλισσες» μίλησε για την προσωπική του ζωή εκφράζοντας την επιθυμία στο μέλλον να υιοθετήσει ένα παιδάκι καθώς και τον ψυχοθεραπευτικό ρόλο του θεάτρου.
Το θέατρο λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά σε δύσκολες στιγμές της ζωής σου;
Νομίζω ότι αν δεν έκανα θέατρο, δεν ξέρω σε τι κατάσταση θα βρισκόμουν. Με κάνει να είμαι πολύ χαρούμενος το γεγονός ότι αναμετριέμαι κάθε φορά και με έναν νέο ήρωα, με βοηθά να βρω πράγματα που εγώ δεν έχω στην καθημερινότητά μου κι επίσης να αναμετρηθώ και με τα όριά μου. Πέρυσι με την καραντίνα, που δεν μπορούσα να δουλέψω, ήμουν πολύ κοντά στην κατάθλιψη. Το θέατρο, με όλες τις δυσκολίες που έχει, είναι φάρμακο, με κάνει να περνάω καλά. Όταν δεν κάνω θέατρο, νιώθω πολύ άσχημα. Είναι το «ναρκωτικό» μου. Είναι η καλύτερη ψυχοθεραπεία. Κοστίζει βέβαια, αλλά είναι ένα δώρο.
Η δημιουργία οικογένειας και η απόκτηση παιδιού είναι στα σχέδιά σου;
Ακόμη δεν είμαι έτοιμος. Θα ήθελα αν δεν κάνω δικό μου, να υιοθετήσω ένα παιδί. Βέβαια, το να είναι ένας πατέρας μόνος του, αν δεν έχεις παντρευτεί, είναι δύσκολο, αλλά επειδή έχω πολύ καλά βιώματα από τους γονείς μου, θα είμαι ένας πολύ καλός μπαμπάς. Σε 10 χρόνια θα με έβλεπα σε αυτόν τον ρόλο. Υπάρχουν τόσοι υγιείς άνθρωποι εκεί έξω που θέλουν να υιοθετήσουν ένα παιδάκι και δεν τους δίνεται η ευκαιρία. Ας πάμε κάποια βήματα μπροστά επιτέλους σαν κοινωνία. Έχω φίλους και φίλες ομοφυλόφιλους και δεν μπορούν να υιοθετήσουν. Είναι όμως άνθρωποι με παιδεία και μόρφωση κι αξίζει να τους δοθεί αυτή η ευκαιρία.
