Τα social media για ακόμα μία φορά έδωσαν εντυπωσιακό «παρών» στο μεγάλο θέμα των ημερών . Όλοι όσοι ασχολούνταν με το ποδόσφαιρο, τα μπουζούκια, τον Μένιο Φουρθιώτη, τον COVID και τον Μαυρίκιο Μαυρικίου τώρα έδωσαν ρέστα για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Όλοι αυτομάτως έγιναν πολεμικοί αναλυτές και ειδικοί στην εξωτερική πολιτική.
Ξαφνικά, όλοι απέκτησαν άποψη για το αν η Ελλάδα πρέπει να εμπλακεί, αν ο Ζελένσκι ξέρει από πολιτική, για το αν είναι ακροδεξιός ή για το αν κάνει καλά ο δημοκρατικός πρόεδρος Πούτιν που τα βάζει με τους νεο-ναζί Ουκρανούς.
Ο Πούτιν είναι εισβολέας, νταής, ομοφοβικός και τελειωμένος ρατσιστής. Δολοφονεί και φυλακίζει καλλιτέχνες και πολιτικούς αντιπάλους, ξυλοφορτώνει τους ομοφυλόφιλους και φιμώνει τον Τύπο. Ένας πρόεδρος που χειραγωγεί τα ΜΜΕ και τον κόσμο και που τον υποστηρίζουν μόνο οι δισεκατομμυριούχοι φίλοι του. Και όλη αυτή η υποκρισία της Δύσης, που είναι ενάντια στον πόλεμο και από την άλλη στέλνει πολεμικό εξοπλισμό στην Ουκρανία, με εξοργίζει.
Λοιπόν, ακούστε, γιατί η ανοχή στην υποκρισία έχει τα όριά της. Σε αυτή τη δύσκολη στιγμή που περνάει η ανθρωπότητα είναι αστείο να δηλώνεις κατά του πολέμου και υπέρ της ειρήνης.
Εννοείται πως είμαστε κατά του πολέμου και υπέρ των λαών που χάνουν τις ζωές τους, το σπίτι και το βιος τους, για να παίζουν τα παιχνίδια τους οι «σπουδαίοι» ηγέτες. Δεν είμαστε με τον Πούτιν ή με τον Ζελένσκι. Είμαστε με το μέρος της ειρήνης. Είμαστε με τον πρόσφυγα. Ξεκάθαρα. Είμαστε με τη μάνα που αγωνιά για τον 20χρονο γιο της που είναι στο μέτωπο ή για τα μικρά παιδιά της που φοβούνται τις σειρήνες και κλείνουν τα αυτιά τους μέσα στα καταφύγια κλαίγοντας.
Τίποτα δεν δικαιολογεί τον αυταρχισμό, τίποτα δεν δικαιολογεί τη βία, τίποτα δεν δικαιολογεί τους νεκρούς στο πεδίο των μαχών και των μεγάλων συμφερόντων.
Εν κατακλείδι: Ειρήνη και μόνο ειρήνη. Γιατί όπως είχε πει και ο Τζον Κένεντι: «Ή οι άνθρωποι θα τελειώνουν με τους πολέμους ή οι πόλεμοι θα τελειώσουν την ανθρωπότητα».
