Η τηλεκριτικός Πόπη Διαμαντάκου αποχαιρέτησε τον Δημήτρη Ημελλο, επιλέγοντας να τον τιμήσει μέσω του ρόλου του Αντώνη Φραγκιαδάκη στη σειρά «Σασμός», ο οποίος τον καθόρισε και τον έκανε ευρύτερα γνωστό.
Στην εξήγηση της επιλογής της, αναφέρεται έμμεσα σε εκείνους που αντέτειναν κριτική για τις παρατηρήσεις της σχετικά με τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη.
«Αυτό ισχύει και για ηθοποιούς που έχουν χάσει την αίσθηση του μέτρου στην ανησυχία τους μήπως αποκλειστούν από τα κυκλώματα, και ακούω αυτές τις ημέρες να υπερασπίζονται την… εθνική μας τύφλωση, νομίζοντας ότι έτσι θα επιβιώσουν», σημειώνει χαρακτηριστικά.
Η ανάρτηση της Πόπης Διαμαντάκου
Όπως αναφέρει η Πόπη Διαμαντάκου σε ανάρτησή της στο Facebook, ο Δημήτρης Ημελλος κατάφερε να αναδείξει τον χαρακτήρα του «Αντώνη Φραγκιαδάκη», ανεβάζοντας τα επίπεδα της σειράς με την ερμηνεία του. Στο κείμενό της επισημαίνει επίσης ότι η φυσικότητά του στην κρητική προφορά ήταν εντυπωσιακή, αποδεικνύοντας πόσο προσεκτικά μελετούσε και εργαζόταν σε κάθε ρόλο.
Πιο αναλυτικά, η Πόπη Διαμαντάκου γράφει:
«Ο “Φραγκιαδάκης” του Ημέλλου. Ναι, συγκινήθηκα μόλις έμαθα για τον θάνατο του Δημήτρη Ημέλλου, του “Αντώνη Φραγκιαδάκη” του “Σασμού”, που με είχε κερδίσει με τον σεβασμό του σε έναν ρόλο, ο οποίος δεν έδινε και πολλά ερμηνευτικά περιθώρια. Κι όμως, είχε μόνος του ανεβάσει τον πήχη και τον κράτησε εκεί ψηλά σε όλη τη μακρά – πολύ μακρά, μέχρις εξαντλήσεως – διάρκεια της σειράς, υιοθετώντας την κρητική προφορά με την απόλυτη φυσικότητα του ηθοποιού που έχει μάθει να δουλεύει κάθε ρόλο. Λες και ήταν ο τόπος του η Κρήτη, λες και είχε μεγαλώσει ακούγοντας αυτή την ντοπιολαλιά, λες και είχε ζυμωθεί μαζί της.
Γι’ αυτό ήταν σπουδαίος. Γιατί ναι, έλαμψε στο θέατρο, αλλά πόσοι τον είδαν στο θεατρικό σανίδι; Πόσοι μπορούσαν να τον δουν; Σαν Αντώνη Φραγκιαδάκη όμως, τον είδαν παντού στην ελληνική περιφέρεια, τον είδαν όλοι όσοι ποτέ μα ποτέ δεν θα μπορούσαν να τον δουν στο θέατρο.
Το ήξερε και τους τίμησε όσο καλύτερα μπορούσε, προσπερνώντας τα μικρά μέτρα της τηλεοπτικής οθόνης, παραμερίζοντας τις ευκολίες της.
Και επειδή διαβάζω εδώ μέσα κάτι σχόλια σνομπ, ότι δεν τιμούν τη μνήμη του όσοι αναφέρονται στον τηλεοπτικό του ρόλο και όχι στους θεατρικούς του, ο πραγματικά καλός ηθοποιός φαίνεται παντού. Είναι αυτός που σέβεται πάντα το κοινό, όποιο κι αν είναι. Άλλωστε, οι οικονομικές και χωροταξικές δυνατότητες δεν μπορούν να διαχωρίζουν τους θεατές σε αυτούς που αξίζουν τα αυθεντικά και τα καλύτερα και σε εκείνους που καταπίνουν σκουπίδια, γιατί δεν μπορούν αλλιώς.
Αυτό και για ηθοποιούς που έχουν χάσει το μέτρο στην αγωνία τους μήπως βρεθούν εκτός κυκλωμάτων και ακούω αυτές τις ημέρες να υπερασπίζονται την… εθνική μας τύφλωση, νομίζοντας ότι χάρη σε αυτή θα υπάρξουν.
Όμως εγώ μεγάλωσα με το “Ηθοποιός σημαίνει φως”. Με δικαιώνουν ηθοποιοί σαν τον Δημήτρη Ημέλλο, που όμως ξεκίνησε το τελευταίο του ταξίδι προς το φως.
Αντίο».
