Η Άννα Βίσση αποκάλυψε ότι το πιο αξιοσημείωτο ψευδές δημοσίευμα που έχει διαβάσει για την ίδια ήταν ότι είχε πεθάνει από AIDS. Επίσης, αναφέρθηκε στα αρνητικά σχόλια και πώς τα αντιμετωπίζει και θυμήθηκε την πρώτη φορά που τραγούδησε μπροστά σε κόσμο, μεταξύ άλλων.
Η γνωστή τραγουδίστρια παραχώρησε συνέντευξη στη διαδικτυακή εκπομπή του Fipster.
Όταν ρωτήθηκε για το πιο είναι το πιο ακραίο ψέμα που έχει γραφτεί για εκείνη, η Άννα Βίσση αποκάλυψε: «Το πιο ακραίο ψέμα που έχει γραφτεί για εμένα ότι έχω πεθάνει από AIDS και με έφερναν με κασκέτο από την Αγγλία στην Ελλάδα. Με τον Καρβέλα μαζί, ότι πεθάναμε. Ήταν χοντρό ψέμα. Ήταν πολύ παλιά».
Στη συνέχεια, η τραγουδίστρια περιέγραψε ότι ποτέ δεν έδινε ιδιαίτερη σημασία στα αρνητικά σχόλια και προέτρεψε τους ανθρώπους γενικά να μην εστιάζουν στην κακόβουλη κριτική. Συγκεκριμένα, είπε: «Και ναι και όχι. Μπορεί να τσιμπήσω λίγο, αλλά μετά λέω “Τι ασχολείσαι;”. Έτσι κι αλλιώς ό ,τι και να κάνεις θα πουν για σένα. Μπορεί πιο παλιά να ασχολιόμουν πιο πολύ, να με στενοχωρούσε πιο πολύ, αλλά πάντα ήμουν στον κόσμο μου. Ήμουν ονειροπαρμένο κορίτσι. Τώρα δεν το βλέπω όλο αυτό και νομίζω ότι κανένας άνθρωπος δεν πρέπει να βλέπει. Δεν είναι ανάγκη να είναι μόνο σε εμένα, που είμαι διάσημη, που εμένα θα πέσουν πολλά στόματα και για έναν απλό άνθρωπο το να λένε κάτι γι’ αυτόν είναι κακό. Δεν μπορεί κανείς να κρίνει κανέναν και δεν είναι σωστό. Δεν το βρίσκω ευγενικό, δεν το βρίσκω πολιτισμένο, δεν το βρίσκω έξυπνο, δεν το βρίσκω τίποτα».
«Άμα μου αρέσει κάτι, θα το πω, και όπως βλέπεις αρέσει και σε πάρα πολλές χιλιάδες κόσμο», σημείωσε έπειτα για τα τραγούδια της που κατά καιρούς είχαν προκαλέσει αντιδράσεις.
Σε άλλο σημείο, η Άννα Βίσση θυμήθηκε τα πρώτα της βήματα στη μουσική: «Στα 12 είπα ψέματα και πήρα το πρώτο βραβείο σε τηλεοπτικό διαγωνισμό με την αδελφή μου και από εκεί ξεκίνησε η καριέρα με τις αδελφές Βίσση. Ο εαυτός μου μού είπε: “Μια μέρα Άννα θέλω να τραγουδήσεις στο Royal Albert Hall και το Καλλιμάρμαρο να το γεμίσεις”. Και το έκανα».
Σε ερώτηση για το ποια ήταν η πρώτη φορά που τραγούδησε ενώπιον κοινού, η τραγουδίστρια διηγήθηκε: «Ήμουν 5-6 χρονών και τραγούδαγα σε κόσμο. Σαν να μην υπήρχε ο κόσμος και υπήρχε μόνο η επιθυμία μέσα μου να τραγουδήσω. Δεν περφορμάριζα για αυτούς, περφορμάριζα για τον εαυτό μου, ψαχνόμουν, ήθελα να δω τι αισθάνομαι με όλο αυτό που λέγεται μαγεία της μουσικής. Θυμάμαι ήταν μια ορχήστρα πίσω, τους σταμάταγα, τους άλλαζα τόνους. Δεν ντρεπόμουν καθόλου, μόνο όταν έκανα λάθος».
