Στο νησί με την πλούσια βλάστηση, τα επιβλητικά κάστρα και τα κρυστάλλινα νερά, που γέννησαν τη Θεά της ομορφιάς και του έρωτα, Αφροδίτη, συνεχίζονται τα ταξίδια της εκπομπής «Φτάσαμε» με τον Ζερόμ Καλούτα, την Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2024 στις 17:00.
Ο Ζερόμ, μέσα από το ταξίδι αυτό, ανακαλύπτει τον λόγο για τον οποίο τα Κύθηρα εξακολουθούν να εκφράζουν το ιδεατό, τον παράδεισο που όλοι αναζητούμε…
Με αφετηρία, το γοητευτικό σκηνικό του Αβλέμονα, ο Ζερόμ περιηγείται με ποδήλατο σε μονοπάτια που οδηγούν στην «καρδιά» των Κυθήρων κι ανακαλύπτει σημεία με μοναδική θέα, που ενέπνευσαν ζωγράφους και ποιητές.
Στην περιοχή Λίμνη ο Ζερόμ συμμετέχει σε μια περιβαλλοντική δράση: μια επιχείρηση καθαριότητας από πλαστικά και άλλα σκουπίδια, σε ένα σημείο ζωτικής σημασίας για την ισορροπία της φύσης.
Από το γραφικό Καψάλι, ο Ζερόμ ξεκινά για μια μαγευτική θαλασσινή εξερεύνηση της Χύτρας, του μοναχικού απέναντι βράχου με την επιβλητική σπηλιά, ενώ στο χωριό Λιβάδι αναλαμβάνει καθήκοντα κουρέα με απολύτως ικανοποιημένη πελατεία…
Το οδοιπορικό στο Τσιρίγο, σύμφωνα με την παλιά ενετική ονομασία των Κυθήρων, ολοκληρώνεται μουσικά σε ένα από τα πιο επιβλητικά μνημεία, τη μεγάλη πέτρινα γέφυρα στο Κατούνι, πίσω από την οποία κρύβεται η πιο ρομαντική ιστορία. Ο Ζερόμ μυείται στα παραδοσιακά, κυθηραϊκά, τσιριγώτικα τραγούδια, που αιώνες τώρα εκφράζουν την ψυχή του τόπου και των ανθρώπων του.
Στον τρίτο κύκλο αυτού του διαφορετικού ταξιδιωτικού ντοκιμαντέρ, που μεταδίδεται από την ΕΡΤ1, κάθε Κυριακή στις 17:00, ο Ζερόμ Καλούτα ανακαλύπτει νέους μακρινούς ή κοντινότερους προορισμούς και μυείται στα μυστικά, στις παραδόσεις και στον τρόπο ζωής των κατοίκων τους.
Γίνεται θαλασσόλυκος σε ελληνικά νησιά και σε παραθαλάσσιες πόλεις, ανεβαίνει σε βουνά, διασχίζει φαράγγια, δοκιμάζει σκληρές δουλειές ή ντελικάτες τέχνες, μαγειρεύει με κορυφαία προϊόντα της ελληνικής γης, εξερευνά τοπικούς θρύλους, γίνεται αγρότης, κτηνοτρόφος, μούτσος ή καπετάνιος! Πάντα με οδηγό τη διάθεση να γίνει ένα με τον τόπο και να κάνει νέους φίλους, πάντα με το γιουκαλίλι στο χέρι και μια αυτοσχέδια μελωδία κι έναν στίχο, εξαιρετικά αφιερωμένο στους ανθρώπους που δίνουν ζωή και ταυτότητα σε κάθε περιοχή.
