Σκόρπιες λέξεις, αλήθειες, αποσπάσματα μιας ζωής, ενός μεγάλου έρωτα.
Ένα ημερολόγιο. Της Ηλέκτρας. Τα χέρια που το κρατούν, τρέμουν.
Όπως και αυτά του Σταύρου που κρατούν της Ουρανίας. Τα μάτια του Βασίλη υγραίνονται. Νιώθει προδομένος. Από τη μόνη γυναίκα που αγάπησε.
«Της είπα να προχωρήσει και προχώρησε» μονολογεί. Τα χέρια του δεμένα μπροστά στη μοίρα του.
Όπως και αυτά της Τιτίκας, που βρίσκεται σ’ ένα σκοτεινό δωμάτιο. Δεμένη, φιμωμένη, τρομοκρατημένη.
«Καλύτερα να πεθάνεις μια φορά, παρά να υποφέρεις όλες τις μέρες» λέει ο Αισχύλος στον Προμηθέα και ο Σωτήρης πληρώνει αδρά τα όρνεα για να κατατρώνε τον αδερφό του.
Η μοίρα, όμως, του χτυπά για μια ακόμα φορά την πόρτα. Στο κατώφλι, ένας επισκέπτης που ήρθε να ανάψει ξανά όσες φωτιές είχαν με τόσο κόπο σβήσει. Η Ηλέκτρα θα ζήσει τον χειρότερο εφιάλτη της.
Στο πρώτο επεισόδιο
Ξημέρωμα. Χίλιοι ψίθυροι πάνω από το μικρό νησί. Όλες οι ιστορίες της Αρσινόης ανατέλλουν ξανά. Μα κουβαλούν μέσα τους βαθύ σκοτάδι. Κάποιος ξυπνά σε ένα δωμάτιο φτηνού ξενοδοχείου. Το φως που μπαίνει από τις γρίλιες φωτίζει τον θυμό και την ασχήμια. Άλλος ανοίγει τα μάτια του στο ψυχρό φως μιας λάμπας που τρεμοπαίζει. Δεν ξέρει αν είναι μέρα ή νύχτα. Δεν ξέρει ποια είναι αυτή η γυναίκα που δεν φεύγει στιγμή από το πλάι του.
Άλλος περιφέρεται μέσα στο άδειο του σπίτι, αναζητώντας τον άνθρωπο που μοιραζόταν τη ζωή του. Μια αίθουσα δικαστηρίου ετοιμάζεται για να δεχθεί τους αντιδίκους. Ένα τραπέζι στρώνεται για να καλωσορίσει εκείνον που έλειψε καιρό. Μα κανείς δεν θα συναντηθεί με αυτό που πραγματικά επιθυμεί. Τι σημασία έχει αν όλα τα πουλιά γεννήθηκαν για να πετούν; Οι άνθρωποι με τι φτερά να μακρύνουν από τη μοίρα τους;
