Ο Γιώργος Καραμίχος ήταν καλεσμένος στην εκπομπή Fay’s Time και μπήκε στο πλατό όπως πάντα με τον αγαπημένο του σκύλο.
Ο ηθοποιός, Γιώργος Καραμίχος μίλησε για την τηλεόραση, το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια, την εκπαίδευση στη χώρα μας και την προσωπική του ζωή.
«Δεν βλέπω τηλεόραση, το αποφεύγω γιατί με στεναχωρεί. Έχω τη συσκευή αλλά δεν έχω κανάλια. Με πληγώνει η τηλεόραση. Όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για τον κόσμο γενικότερα με το τι αναλώνεται ο κόσμος. Αφήνουμε στην άκρη πράγματα που θέλουν χρόνο και μελέτη. Αναλώνουμε τόσον χρόνο στο αυτονόητο.
Θέματα όπως το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια θα έπρεπε να είναι αυτονόητα. Έχει τόσο πολύ φασαρία, με όλους όσους βγαίνουν να μιλήσουν για αυτό. Όταν αυτός ο διάλογος περνάει σε στόματα που δεν ξέρουν να μιλούν, δεν ξέρουν να ακούν, απλώς πρέπει να πουν κάτι βασισμένο στο δικό τους φόβο. Είναι ντροπή να ακούω από γυναίκα βουλευτή ότι κινδυνεύει η πυρηνική οικογένεια. Εστιάζουμε όλοι σε λάθος κομμάτι της κοινωνίας, το βασικό που πρέπει να βελτιώσουμε είναι το εκπαιδευτικό μας σύστημα.
Αντί να ακούσουμε τα παιδιά τι θέλουν, τους επιβάλλουμε κάτι που ομολογουμένως και εκ του αποτελέσματος δεν λειτουργεί. Πρέπει να ασχοληθούν με την εκπαίδευση άνθρωποι του πνεύματος. Το θέμα δεν είναι να υπάρξουν δημόσιες η ιδιωτικές σχολές. Το θέμα είναι η εκπαίδευση να φύγει από τα χέρια της πολιτικής. Επίσης μας αρέσει ή όχι έχουμε ένα πολύ υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης στην Ελλάδα σε σύγκριση με το εξωτερικό σε όλα τα επίπεδα.
Στην Ελλάδα υπάρχουν ομόφυλα ζευγάρια και έχουν και παιδιά, δεν μπορείς να το αγνοείς και να μην φαίνονται πουθενά. Είναι δυνατόν ένας γονιός να μεγαλώνει ένα παιδί και να μην έχει το δικαίωμα να πάει το παιδί του στο νοσοκομείο; Υπάρχει, δεν είναι σπυράκι να το κρύψεις με μέικ απ, είναι άνθρωπος. Μάλιστα μερικές φορές μπορεί να είναι πολύ πιο ικανός γονιός από άλλους», είπε ο Γιώργος Καραμίχος.
Για την προσωπική του ζωή, ο Γιώργος Καραμίχος ανέφερε:
«Δεν σκέφτομαι για το αν θα κάνει καλό στο παιδί μου αν είμαστε μαζί με τη μητέρα του ή όχι. Ήταν κοινή μας απόφαση. Το παιδί είναι μια χαρά ευτυχισμένο και είναι δέκα ετών. Η μεγάλη μου κόρη είναι εικοσιπέντε ετών και ζει στη Δανία μετά τις σπουδές της. Είμαι ακόμη σε αποθεραπεία από την επέμβαση μου και παίρνω ακόμα το χάπι μετά από καιρό και δεν χρειάζομαι στρες στη ζωή μου. Ακόμα μαθαίνω να προσέχω τον εαυτό μου σαν μωρό παιδί γιατί δεν τον πρόσεχα μέχρι τώρα. Το έπαιζα παλικάρι και κάποια στιγμή στιγμή έσπασα».
