Στον καναπέ του Στούντιο 4 βρέθηκε καλεσμένη η Μαρία Ναυπλιώτου, η οποία μεταξύ άλλων αναφέρθηκε τόσο στον ρόλο της ως Μαρία Κάλλας αλλά και ως Φιλουμένη Ματουράνο.
Η ηθοποιός Μαρία Ναυπλιώτου πρωταγωνιστεί στη θεατρικό παράσταση, Φιλουμένα Ματουράνο, στο Θέατρο Χορν μαζί με τον Μελέτη Ηλία και άλλους καταξιωμένους ηθοποιούς.
Πώς αποφάσισε να αφήσει το MasterClass μετά από τέσσερα χρόνια;
Η Μαρία Ναυπλιώτου δήλωσε:«Μετά από 4 χρόνια ήθελα να πάω παρακάτω. Το θέατρο είναι κουραστικό, πολλές φορές είναι τρομακτικά βαρετό. Από την άλλη μεριά όσο έρχεσαι σε επαφή με κάτι ανακαλύπτεις πράγματα που δεν είχες σκεφτεί πριν. Και αρχίζεις πια και μπαίνεις στον χαρακτήρα. Δανείζεις σχεδόν το όλο σου το είναι.
Υπήρχε η σύγκριση στην αρχή με την Μαρία Κάλλας και εκεί τρελάθηκα. Η Μαρία Κάλλας ήταν ένα ανεπανάληπτο φαινόμενο ως καλλιτέχνης και πρόσωπο. Αυτό που με ταλαιπώρησε είναι ότι δεν είχα ξαναπαίξει τόσο σκοτεινό χαρακτήρα. Σκεπτόμενη ότι είναι ένα υπαρκτό πρόσωπο, διαλύθηκα.
Για αυτό και διάλεξα την Φιλουμένα! Είναι το πρόσωπο που πάει παρακάτω, αντιμετωπίζει τη ζωή με φως και καταφέρνει να γεννήσει τρία παιδιά κρυφά από όλους, να τα μεγαλώσει και να συνδεθεί με τον άνθρωπό της. Η παράσταση τελειώνει στο φως και την έχω αγαπήσει πολύ αυτή την γυναίκα.
Με τον Μελέτη Ηλία έχουμε παίξει σε πολλά έργα. Είναι ταλαντούχος, δουλευταράς και έχει ένα καλό. Δεν τον έχει διαβάλει η δημοσιότητα που ζει. Ο Μελέτης είναι γειωμένος, αυτός που γνώρισα πριν χρόνια.
Όλοι έχουμε δει ανθρώπους που παίρνουν αναγνωρισιμότητα ή εξουσία ή δύναμη, αλλάζει. Όταν δεν θυμάσαι από πού ξεκίνησες μπορεί να θεωρήσεις ότι είσαι κάτι σπουδαίο. Εκεί θέλει αντίσταση!».
Η Μαρία Ναυπλιώτου για την απόφασή της να ασχοληθεί με τον χορό αλλά και την υποκριτική
Παρότι οι γονείς ήταν αντίθετοι σε πρώτο χρόνο με την επιλογή της, εν τέλει το αποδέχτηκαν, το αγκάλιασαν και την άφησαν να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα.
Η Μαρία Ναυπλιώτου είπε: «Έκανα μια μεγάλη επανάσταση στην εφηβεία μου επειδή ήθελα να γίνω χορεύτρια. Αθέτησα τη συμφωνία, την υπόσχεση που είχα δώσει στον πατέρα μου γιατί έτσι θα έκανα το όνειρό μου πραγματικότητα. Όταν ανακοίνωσα στην Γ΄Λυκείου ότι δεν θα δώσω εξετάσεις ήρθε μια παύση. Δεν είχα σκοπό να αθετήσω την υπόσχεση αλλά συνειδητοποίησα πόσες ώρες πρέπει να διαβάσω και δεν θα μπορούσα να αφοσιωθώ στον χορό και να δώσω εξετάσεις. Άκουσα την επιθυμία μου.
Δεν είχα plan b. Αν μου έλεγε όχι δεν ξέρω τι θα έκανα. Ίσως ακολουθούσα την δική του γνώμη και άποψη και να μην ήμουν ευτυχισμένη. Τους το χρωστά γιατί μου είπαν “εντάξει” μετά την παύση. Ναι μεν έβαζαν όρια και ήρθε αντιμέτωπη συνεχώς με τις επιθυμίες μου και τις επέλεγα ξανά και ξανά και δυνάμωσα μέσα μου. Όταν ένα παιδί σου λέει αυτό, πρέπει να τον ακούσεις. Το να βάλεις και άλλα εμπόδια σημαίνει ότι δεν ακούς. Οι γονείς μου άκουγαν!
Υπήρχε μια βασική σκέψη. Όταν ήρθε η πρόταση από τον Περράκη, όταν την αποδέχτηκα άνοιξε ένας άλλος δρόμος στο να γίνω ηθοποιός. Να παραμείνω στην σκηνή και να γνωρίσω έναν άλλον κόσμο που αγαπώ εξίσου. Δεν το είχα σκεφτεί! Υπήρχε μέσα στο σπίτι αλλά η μητέρα μου αγαπούσε την Τέχνη και τα γράμματα. Ο μπαμπάς μας μάς άνοιξε την πόρτα της ελευθερίας και η μητέρα της φαντασίας.
Καταλάβαινα τον κρυφό πόνο της μαμάς μου για αυτά που δεν έκανε. Είχα αποφασίσει ότι θα κάνω αυτό που επιθυμώ βαθιά. Αυτό που κουβαλούσε η μητέρα μου έγραψε μέσα μου για να κάνω τα όνειρά μου πραγματικότητα.
Ακούω γνώμες αλλά στην πραγματικότητα ακούω τον εαυτό μου περισσότερο. Για τα δικά μου μέτρα και την οικογένεια υπήρξα αντισυμβατική».
Και συνέχισε η Μαρία Ναυπλιώτου: «Οι άνθρωποι νιώθουν οικεία και το καταλαβαίνω γιατί φαίνομαι απρόσιτη αλλά δεν είμαι έτσι στην πραγματικότητα. Μου αρέσει πολύ η επαφή και η επικοινωνία με τους ανθρώπους.
Είμαι τελειομανής και όταν καταπιάνομαι με κάτι βασανίζομαι πολύ. Είμαι αυστηρή αλλά και δίκαιη όπως ήταν και η μαμά μου».
Τέλος η Μαρία Ναυπλιώτου ανέφερε: «Ήρθα σε επαφή με τα συναισθήματά μου. Δεν ήταν εύκολο να στεναχωρηθώ. Δεν ήταν εύκολο όταν έφυγαν οι γονείς μας να πενθήσουμε. Προσπαθείς να τα αποφύγεις και ξαφνικά νιώθεις το κεφάλι σου να χτυπά στις γωνίες.
Και κάποια στιγμή αφήνεσαι και κλαις, και στεναχωριέσαι και πενθείς και βγαίνεις από αυτό. Αν πενθήσεις θα σε τραβήξει η ζωή πίσω. Πόνεσα, έκλαψα πολύ, υπέφερα. Τους έχασα και τους δύο σε έναν χρόνο. Το πένθος δημιουργεί μηχανισμούς και αποδέχεσαι και πας παρακάτω.
Μέσα μας έχουμε ένα εσωτερικό παιδί που κραυγάζει για φροντίδα και δεν καταλαβαίνουμε ότι εμείς πρέπει να το φροντίσουμε. Όταν φεύγουν οι γονείς χάνεις και δύο πολύτιμες λέξεις. Αν υπάρχει αυτό το παιδί μέσα μας πρέπει να το κανακέψουμε και να το αποδεχτούμε.
Νιώθω ήρεμη. Όταν ήμουν μικρή ήμουν πολύ ανήσυχη!».
