** Σε προηγούμενο σημείωμα διεκτραγωδούσαμε την κατάσταση στον Τύπο, που χειροτερεύει. Για να είμαστε πιο σαφείς, αξίζει η εξής υπενθύμιση: πριν από 10-13 χρόνια η συνολική κυκλοφορία των κυριακάτικων εφημερίδων κινούνταν περί το 1 εκατομμύριο αναγνωστών. Και κοντά στις 300.000 η κυκλοφορία των καθημερινών. Σήμερα, η κυκλοφορία των κυριακάτικων είναι πιο κάτω και από την κυκλοφορία που είχαν το διάστημα που αναφέραμε πιο πάνω οι καθημερινές εφημερίδες.
** Η ανακτώμενη σιγά-σιγά κυκλοφοριακή ανάκαμψη των εντύπων στο εξωτερικό ασφαλώς θα έλθει κάποια στιγμή και στη χώρα μας. Ομως, ανεξαρτήτως των βασικών αιτίων της πτώσης των εφημερίδων -όπως η οικονομική κρίση και η εξάπλωση του Διαδικτύου-, η αλήθεια είναι ότι τα χρόνια της ευτυχίας είχε δημιουργηθεί και στα ΜΜΕ -και όχι μόνο στο Χρηματιστήριο- η σχετική «φούσκα».
** Το δυσάρεστο στην όλη υπόθεση είναι ότι εξαιτίας της «φούσκας» στα ΜΜΕ που δημιουργήθηκε άνοιξαν νέες θέσεις εργασίας, που μετά το σπάσιμό της ήταν φυσικό να καταργηθούν, αφού οι επιχειρήσεις που τεχνητώς άνθησαν σε περίοδο παχιών αγελάδων δεν μπορούσαν πλέον να αντεπεξέλθουν στις δαπάνες λειτουργίας.
** Κάτι ανάλογο ισχύει -δηλαδή μείωση θέσεων εργασίας- και για όσες εφημερίδες έχουν επιζήσει, αλλά είδαν κυκλοφορίες και διαφημιστικά έσοδα να συρρικνώνονται. Αυτή είναι η σκληρή πλευρά των πραγμάτων. Υπάρχει βεβαίως και η ανθρώπινη πλευρά. Που αφορά κυρίως τους νέους ανθρώπους, καθώς στο επάγγελμα που επέλεξαν διαψεύδονται κατά οδυνηρό τρόπο οι ελπίδες για μια δημοσιογραφική σταδιοδρομία.
** Ισως η κρίση στα ΜΜΕ και ειδικότερα στις εφημερίδες να οδηγήσει και σε ένα αναγκαίο «ξεσκαρτάρισμα» παραπανίσιων εντύπων. Ενα «ξεσκαρτάρισμα» το οποίο στην ουσία το κάνει το ευρύτερο αναγνωστικό κοινό, που είναι αναγκασμένο πλέον να αξιολογεί και στα έντυπα -αλλά και στον ηλεκτρονικό Τύπο- τη σχέση value for money. Με απλά λόγια, τι αξίζει να πληρώνει για να διαβάζει…
