Το αγόρι που κάποτε έβλεπε με τις ώρες τηλεόραση έφτασε στην κορυφή μιας πλατφόρμας που -αν δεν σκότωσε το μέσο- τουλάχιστον αντιπαρατέθηκε στα ίσα μαζί του και την άλλαξε.
Η ζωή και η επαγγελματική πορεία του Τεντ Σαράντος, επικεφαλής περιεχομένου και συνδιευθύνοντα συμβούλου στο Netflix, που βρίσκεται αυτές τις ημέρες στην Ελλάδα και συναντήθηκε με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, είναι δεμένες με την μικρή οθόνη.
Έλληνας τρίτης γενιάς με καταγωγή από τη Σάμο, o Θεόδωρος-Αντώνιος Κυριαζάκης γεννήθηκε στο Φοίνιξ της Αριζόνα και είναι το τέταρτο από τα πέντε παιδιά της οικογένειας ενός ηλεκτρολόγου.
Λάτρης της τηλεόρασης από μικρός, προτιμούσε να βλέπει με τις ώρες κλασικές κωμικές σειρές, όπως το «I Love Lucy», παρά να κοιμάται. Τις Κυριακές με την οικογένεια έβλεπαν όλοι μαζί σίριαλ, ο μόνος τρόπος για να τα απολαύσουν όσοι τα έχασαν μέσα στην εβδομάδα.
Αργότερα το Netflix θα έχτιζε την φήμη του πάνω στην επαναστατική ιδέα να διανέμει τη σεζόν ενός σίριαλ ολόκληρη. Το Netflix, έλεγε και ο ίδιος ο Σαράντος, πούλησε αυτή την άμεση ικανοποίηση στον τηλεθεατή – και κέρδισε πολλά.
Από το βίντεο κλαμπ στα κόκκινα χαλιά
Στην εφηβεία του δούλεψε σε βίντεο κλαμπ, αναπτύσσοντας ένα αλάνθαστο κριτήριο για το τι μπορεί να αρέσει στον πελάτη χωρίς καν να το γνωρίζει. Ήταν -όπως λέει, μισοαστεία, μισοσοβαρά- ένας ανθρώπινος αλγόριθμος προτάσεων, ό,τι είναι και το Netflix σε μια πολύ μεγάλη κλίμακα.
Μετά το σχολείο στράφηκε στη δημοσιογραφία, αλλά στα 24 του εγκατέλειψε τις σπουδές στο πανεπιστήμιο της Αριζόνα για να μπει στον χώρο του μάρκετινγκ και έγινε περιφερειακός διευθυντής πωλήσεων σε εταιρεία διανομής βιντεοκασετών.
Η ιδέα του Netflix
Το 1999 γνώρισε τον ιδρυτή του Netflix Ριντ Χάστλινγκς και τον επόμενο χρόνο εντάχθηκε στην εταιρεία ως στέλεχός της. Τότε το Netflix ήταν απλώς μια εταιρεία διανομής DVD μέσω ταχυδρομείου – κάτι που μοιάζει σχεδόν πρωτόγονο στις μέρες μας. Oι πλατφόρμες ήταν ακόμη μακρινό όνειρο, άλλωστε και οι συνδέσεις με το Ίντερνετ ελάχιστα στήριζαν κάτι τέτοιο.
Σταδιακά όμως το γρήγορο Διαδίκτυο γίνονταν προσιτό σε όλο και πιο πολλά νοικοκυριά και το Netflix στράφηκε σε συμφωνίες για αναμετάδοση (από την πλατφόρμα του πλέον) σίριαλ, μόλις ένα χρόνο από την αρχική μετάδοσή τους. Αλλά πλέον η τηλεόραση είχε χάσει την πρωτοκαθεδρία της από άλλες μικρές και μεσαίες οθόνες που εποίκισε το Netflix, από το τάμπλετ, στον υπολογιστή ως το κινητό.
Υπεύθυνος για το περιεχόμενο πλέον, ο Σαράντος και με ένα άνετο προϋπολογισμό στα χέρια του, οδήγησε το Netflix στην παραγωγή του δικού της περιεχομένου και μάλισταεπέλεξε την τηλεόραση και όχι τον κινηματογράφο. Ζούσαμε, εξάλλου, από τα μέσα της δεκαετίας του 2000, στην χρυσή εποχή των τηλεοπτικών σειρών («The Sopranos», «Lost», «The West Wing»).
Πώς θα έμπαινε το Netflix σε αυτή την αρένα; Μόνο -ίσως- καινοτομώντας. Το Netfix δεν είχε διαφημίσεις, αλλά είχε προσιτή συνδρομή, και έκανε διαθέσιμα όλα μαζί τα επεισόδια της σεζόν. Τα επεισόδια δεν είχαν σταθερό μήκος (έχεις όσο χρειαστεί για να πεις την ιστορία σου, λέει ο Σαράντος) και κυκλοφορούσαν όλα μαζί σε όλο τον πλανήτη.
Ο Σαράντος ήταν, μεταξύ άλλων, υπεύθυνος για την παραγωγή του «House of Cards», της σειράς με τον Κέβιν Σπέισι και τη Ρόμπιν Ράιτ και την δίψα τους για εξουσία που έφερε τον ήρωα του Σπέισι στον Λευκό Οίκο. Το «House of Cards», μια καλοφτιαγμένη σειρά με δυνατές ερμηνείες και πλοκή που τραβούσε τον θεατή, αν και μόλις η δεύτερη για την πλατφόρμα, έβαλε το Netflix στον χάρτη της βιομηχανίας του θεάματος.
Η γιγάντωση του φαινομένου Netflix ήλθε γρήγορα. Εκατοντάδες σειρές, ντοκιμαντέρ, ταινίες και βραβεία, μαζί με μια σταθερή αύξηση των συνδρομητών. Μόνο για το περιεχόμενο, το Netflix διέθετε πριν από λίγα χρόνια προϋπολογισμό 17 δισ. δολάρια τον χρόνο, ένα ποσό που σχεδόν φτάνει το 10% του ΑΕΠ της Ελλάδας. Μεγάλος σύμμαχος και η πανδημία που έκλεισε στα σπίτια τους εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους που στράφηκαν στις πλατφόρμες, γιατί κάθε άλλη διασκέδαση έξω από το σπίτι είχε σχεδόν απαγορευτεί.
Μέρος του συστήματος πλέον και όχι ένας δυναμικός νέος παίκτης, το Netflix όμως έβαλε νέους κανόνες στη μυθοπλασία, στο σινεμά, στο πώς κρίνουν τα έργα οι επιτροπές βραβείων.
Η πλατφόρμα έχει σκληρό ανταγωνισμό, ανησυχεί για τη διαρροή των συνδρομητών της, είναι ώριμη, αρκετά μεγάλη για να παράγει περιεχόμενο κάθε ποιότητας. Εξακολουθεί όμως να πιστεύει αυτό που πίστευε πάντα ο Σαράντος: Δεν υπάρχει λόγος να χαίρεσαι για 50 λεπτά βλέποντας ένα επεισόδιο από την αγαπημένη σου σειρά και να περιμένεις μια εβδομάδα για το επόμενο.
